Zware tijden, maar met een lichtpuntje

De eerste maand van 2008 was geen leuk begin van het nieuwe jaar. Teveel sterfgevallen in korte tijd, een hele hoop te verwerken.
Een week nadat wij Tessa hebben laten inslapen, drong het ineens tot Cloud door dat het toch niet zo leuk is alleen. Zo goed als het de eerste week ging, zo moeilijk heeft hij het nu. Dat begon afgelopen dinsdagnacht. De hele nacht niets anders dan piepen, janken en huilen als een wolf. Bovendien deed meneer zelf de voordeur open en vond het kattenvoer en Oscar in de keuken, met als gevolg dat Oscar er nu ook niet meer is. Dit betekent dat wij nu altijd de voordeur op slot hebben, ook als we thuis zijn.
Na een slapeloze nacht, was het woensdag ochtend tijd om de rit naar Nederland aan te vangen voor de begrafenis van Annelies. Erg heftig, heel veel emoties, maar ontzettend mooi om te zien dat er zoveel mensen kwamen afscheid nemen. Annelies was, is en blijft een zeer geliefd persoon bij heel veel mensen en dat doet een mens goed. Na de gehele dienst een heerlijk etentje bij de Chinees met de familie. Niet alleen lekker eten, maar bovenal heel erg gezellig met heel veel herinneringen aan Annelies. Ketu is daarna terug naar huis gereden, ik ging naar mijn ouders om daar te slapen (had ik toen héél hard nodig!).
Ketu trof een kleine ravage aan voor het huis, want Cloud sloopt nu werkelijk álles! Slopen hebben ze altijd wel gedaan, maar voorheen nooit dingen die vastzaten. De spijlen voor de ramen van de keuken en logeerkamer heeft meneer kapot gebeten, een metalen plaat bevestigd aan de onderkant van de deur hangt er half af, het hek achter op het erf maakt hij steeds weer open om te kijken of hij de houtschuur en stal in kan. En de hele tijd alleen maar janken en huilen. Nadat Ketu tegen 3 uur ´s nachts thuiskwam, heeft hij zich eerst 2 uur met Cloud beziggehouden alvorens hij naar bed ging.
Ik kwam donderdag avond laat ook weer thuis, deze rit had een stuk langer geduurd dan gepland, omdat ik nog moe was van alles en twee keer de auto op een parkeerterrein moest parkeren om te slapen. Na thuiskomst de beestjes verzorgd en naar bed, maar slapen kon ik wel vergeten, vanwege Cloud. Voor ons is het lastig en zielig om aan te horen hoeveel verdriet hij heeft en hoe graag hij onze aandacht wil, maar ik ben zeker ´s nachts gewoon bang dat hij met dat huilen de buren wakker maakt en dat wij daarmee problemen gaan krijgen. Vandaag of morgen maar even bij hen langs om de situatie uit te leggen in de hoop dat ze er begrip voor hebben en geduld tot het beter gaat of wij een andere oplossing hebben gevonden. Als Cloud zich niet aanpassen kan of wil en zo door blijft gaan, blijft er voor ons niets anders over dan hem weg te doen naar een plek waar hij samen met andere honden kan zijn. Ik heb daarom gisteren ook al contact gehad met iemand van een opvanghuis speciaal voor poolhonden. Misschien had hij nog wel suggesties die wij eerst kunnen proberen voordat we drastische beslissingen moeten nemen. Helaas kon hij niet veel meer voorstellen dan wat we al doen. Ik had bij de dierenarts om een kalmerend middel gevraagd, in ieder geval voor de nachten, zodat hij, wij en iedereen kan slapen. maar de dierenarts zag dat niet zo zitten, omdat de meeste middelen de bloeddruk verlagen en Cloud altijd buiten is, dat kan gevaarlijk worden als hij te koud wordt. Wel heb ik pilletjes meegenomen op natuurlijke basis waardoor hij zich iets meer kan ontspannen en ´s avonds krijgt hij van mij een homeopatisch middeltje wat zou moeten helpen bij het inslapen. Middelen op natuurlijke basis vind ik altijd goed, maar een klein nadeel daarvan is dat die pas na een paar dagen gaan werken, dus tot nu toe heeft het nog niet veel effect.
Dit zijn de zware tijden, maar zoals ik in de titel al zeg, is er ook een lichtpuntje. Met de kittens in de waskeuken gaat het goed! Afgelopen zaterdag had ik afspraak met een familie die wilde graag weer een kater hebben. zij hadden 12 jaar geleden een nestje van 4 katjes gevonden, die met de fles grootgebracht en na plaatsing van 3 stuks zelf eentje gehouden. 12 Jaar later hebben ze hem in moeten laten slapen wegens nierfalen. Dit verhaal zegt mij dat ze goed zijn voor de dieren die ze hebben, goede verzorging en niet onnodig laten lijden. Bovendien hebben ze geduld. Mevrouw heeft mij eerst al 2x gebeld alvorens de afspraak stond en aangezien de kittens op het moment van telefoneren nog erg ziek waren, wilde ik hen de diertjes pas een week later laten zien. Afgelopen zaterdag kwamen ze dan en ze hebben bijna 1,5 uur in de waskeuken gezeten, namen de tijd en hadden het geduld om de dieren naar zich toe te laten komen. Uiteindelijk bleek mevrouw heel veel interesse te hebben in een kortharig grijs katertje en de kinderen juist in het langharige katertje. Ondanks dat ze op zoek waren naar 1, hebben ze onderling geen besluit kunnen nemen welke het dan moest worden, dus nemen ze alletwee! Gisteren was ik met de kittens bij de dierenarts en zijn ze ingeent. Vanmorgen belde mevrouw om te vragen hoe het met hen gaat en hebben we de afspraak gemaakt dat ik ze a.s. woensdag naar hun nieuwe huis ga brengen.
Ook met alle andere dieren gaat het goed. Geen ziektes, geen verdere grote problemen, behalve Cloud dan. Alleen heeft Ava in ieder geval last van diarree, haar zal ik eerst eens ontwormen om te kijken of het daarmee beter wordt of dat er toch iets anders aan de hand is, maar verder eet ze gewoon goed, is energiek en vertoont geen symptomen van een of andere ziekte.
Ook Princess eet uitstekend, kan helaas nog steeds niet zelf poepen, dus haar moet ik dagelijks uitdrukken. Dat vindt ze niet leuk natuurlijk, maar wanneer ze klaar is, komt ze toch snel daarna weer bij me liggen, dus ze is niet haatdragend. Wanneer zij geen last van buikpijn heeft, is het een doodnormaal kitten van ruim 5 maanden. Ontzettend speels, heel erg aanhankelijk, een lief en rustig karakter, kortom naar mijn idee een geweldig katje, waarvan ik hoop dat het met haar darmen toch nog goed komt.
Nog een week, dan heb ik mijn weekje vakantie bij mijn ouders. Princess neem ik dan mee, zodat Ketu niet voor de vervelende klus staat haar uit te drukken. Het kitten wat ik dan nog over heb in de waskeuken, gaat zo lang naar een vriendin die ook nog het broertje heeft (hij is daar omdat hij nog altijd dwangvoedering nodig heeft en niet zelf wil eten), dus Ketu heeft buiten Cloud dan geen dieren in huis die speciale zorg nodig hebben. Ik kijk er al helemaal naar uit, heerlijk een week met Nadiri bij oma en opa. Een bowlingtoernooi gooien, een gezellig avondje met de leden van Lieve Hunties en verder niets anders dan vrienden en familie bezoeken en leuke dingen doen.

Groetjes, Sandra.