2009

Langs deze weg wil ik iedereen een heel gelukkig en gezond 2009 toewensen!
Goede voornemens maak ik niet, dan kan ik ze ook niet breken, maar ik wil wel proberen het komend jaar weer wat vaker stukjes te schrijven over ons leven met onze beestjes.

Groetjes, Sandra.

Een week stilte

Vorige week heb ik Nadiri voor een week bij mijn ouders op de camping gebracht. Aan de ene kant vond zij het geweldig een weekje bij oma en opa te kunnen logeren, maar aan de andere kant wilde ze eigenlijk niet weg van papa. In ieder geval tot we aankwamen, toen hoorde ik haar niet meer. Tot ik zondagmiddag weer terug naar huis moest, toen begon ze toch weer even te miepen dat zij ons zo zou missen en of wij haar ook zouden missen. Uiteraard missen wij die kleine druktemaakster!! Het is voor mij heel tweeslachtig, aan de ene kant vind ik het heerlijk een week stilte in huis, een week niet op de klok hoeven kijken wanneer ik Nadiri op moet halen of met haar weg moet. Maar aan de andere kant is het ook weer heel raar, de hele week je kind niet thuis.
Morgen is het gedaan met de rust, dan brengen oma en opa ons meisje weer terug en blijven dan de week hier logeren. Oók hartstikke leuk natuurlijk!
Zo hadden wij een weekje stilte voor de storm hahaha.

Groetjes, Sandra.

Bijzondere gast en de rest

Gisteren middag werd ik gebeld met de vraag of ik, indien nodig, misschien een vogeltje op kon nemen. Deze dame had het diertje bij haar op werk gevonden en bij een dierenarts gebracht om te kijken of het te redden zou zijn en aangezien zij wist dat ik een ekster heb verzorgd, dacht zij dat ik dit misschien ook wel zou doen. Nu bleek het te gaan om een jonge gierzwaluw die uit het nest gevallen is en waarmee verder niets mis was, dus die zit nu even in de kooi in de badkamer. Maar vanmiddag brengen wij hem naar hetzelfde opvangcentrum voor vogels als waar we de ekster ook naar toe hebben gebracht, want die mensen hebben al meerdere gierzwaluwen te verzorgen en het zijn groepsdieren, dus deze kan daar mooi bij en bovendien weten deze mensen na jarenlange ervaring veel beter dan ik hoe zo´n dier goed te verzorgen, zodat het straks weer in het wild vrijgelaten kan worden. Maar ik vind het wel heel erg leuk eventjes zo´n bijzondere gast in huis te hebben!

Met de kittens uit mijn vorige verhaal gaat alles goed. Ze eten als gekken, groeien daardoor als kool, zijn speels en heel langzaam aan verliezen ze hun angst voor mensen. Wel moest ik vorige week met 1 van deze kittens voor een operatie naar de dierenarts, want 1 van haar oogjes was helemaal dik geworden en moest eruit gehaald worden, het arme diertje heeft al heel wat meegemaakt in jaar nog zo korte leventje. Maar het moest gebeuren en katten kunnen zich uitstekend aanpassen aan zo´n handicap. Nu zit er nog een kleintje waarbij een oogje verwijderd moet worden, maar omdat bij hem geen complicaties ontstaan zijn, kunnen we darmee nog even wachten tot hij ietsje groter en sterker is. In de loop van de komende week zullen ze groot genoeg zijn voor de eerste inentingen, dan zal ik ook meteen de operatie laten doen. Ik ben wel heel benieuwd of en hoe ik deze gehandicapte diertjes herplaatst ga krijgen.....

Dan had ik de vorige keer geschreven over een kitten wat ziek was. Het is niet duidelijk geworden wat dat arme diertje gehad heeft, maar hij heeft het helaas niet overleefd. Na het dierenartsbezoek was hij even iets opgeknapt, wat mij weer hoop gaf, maar het was niet van lange duur. Het zal ongetwijfeld een goede reden hebben gehad dat zijn moeder hem had verstoten. Dat zijn de minder leuke kanten aan het verzorgen van dieren, maar het hoort er allemaal bij.

Om verliezen te kunnen verdagen, richt ik mij zoveel mogelijk op de successen die we boeken, zoals de kittens in de waskeuken die langzaam wel gezond worden of het katje wat mij afgelopen woensdag gebracht werd. Een katertje van ongeveer 3 maanden oud, gevonden in Bitburg. Omdat ik gisteren toch al afspraak bij de dierenarts had, nam ik hem mee voor test en inenting, wat ook gelukt is, want de test was negatief voor zowel aids als leukemie. Nu loopt het als een idioot door het huis te denderen, is brutaal als maar kan, nergens bang voor en gewoon een heerlijk beestje om te zien!

Zoals altijd in de zomer is het een drukke tijd en hebben we het huis goed vol zitten met in totaal 19 katten en midden in de zomervakantie gaat het niet zo snel met de plaatsingen, omdat de mensen weg zijn. Alleen uiterste noodgevallen kan ik momenteel nog opnemen en voor alle andere katten die mijn hulp nodig hebben, probeer ik andere oplossingen te zoeken. Zoals gisteren bijvoorbeeld: mijn vriendin was hier toen ik gebeld werd over een moederpoes met 3 kittens die gevonden waren en tijdelijk in de badkamer zaten bij de vindster. Zij vertelde dat zij vandaag voor 2 weken op vakantie gaat, dus moest er heel snel iets gevonden worden voor die dieren. Omdat ik de komende week bezoek krijg van mijn ouders, kan ik ze niet in de logeerkamer opnemen, dus heeft mijn vriendin ze nu voor deze week en volgende week komen ze dan naar mij toe, wanneer de logeerkamer weer vrij is.

Het is ieder jaar weer een drukte van jewelste met leuke momenten en minder leuke momenten en soms met heel veel stress en problemen, maar de succesjes en zo af en toe een bijzonder diertje te mogen verzorgen, houden mij op de been en zorgen ervoor dat ik het toch niet op zou willen geven.

Groetjes, Sandra.

Hoop

Vanmorgen had ik afspraak bij de dierenarts, eigenlijk voor 4 katjes, maar stapte binnen met 6. De 5 kittens uit Bitburg en dat kleine ding wat het totaal niet goed doet. Eerst werden die 5 alle nagekeken en ze boeken in korte tijd al goede vooruitgang. Bij 3 zijn de oogjes mooi opgeknapt, maar van 1 katje is het linker oogje heel slecht, daarvan is het niet zeker of het gered kan worden. En van een ander kitten is het rechter oogje sowieso verloren en is het niet zeker of het niet blind zal worden aan het linker oog. Wel zijn ze allemaal goed aangekomen in een paar dagen tijd, daardoor konden ze vandaag ontvlooid worden, ontwormen had ik al gedaan. Bovendien zijn ze, wonder boven wonder, vrij van oormijt. Voorlopig gaan we vrolijk door met de behandeling en bij de 2 met de slechtste ogen moet ik de behandeling met oogzalf intensiveren: elke 2 uur afwisselend met 2 verschillende zalfjes.
Van het kitten wat zo ziek is, is nog niet geheel duidelijk wat de oorzaak is. Misschien Parvo, misschien toch iets anders. Op zich is de behandeling die ik dat beestje al gaf wel goed, 2x per dag vocht met glucose en elektrolyten onder de huid spuiten, een middeltje tegen de diarree, regelmatig dwangvoederen. Nu komt er nog een spuit per dag bij met antibiotica en vanmorgen kreeg hij een spuit met verschillende vitamines en mineralen. Daarvan knapte het diertje toch weer wat op en heeft het vandaag meerdere keren zelf gegeten, dus er is zeker nog hoop!
Nu maar hopen dat zich deze week weer serieuze geinteresseerden gaan melden, want ik heb weer advertentie in de krant, in een poging wat katten geplaatst te krijgen, zodat wij hier weer een beetje meer lucht krijgen. Maar dit is niet gemakkelijk, midden in de zomervakantie.

Groetjes, Sandra.

Interview

Enige tijd geleden ben ik geinterviewd voor een artikel in een tijdschrift, met wisselende effecten. Ik ben inmiddels meerdere keren gebeld door mensen die interesse hadden in een katje, maar in enkele gevallen was de afstand toch echt te groot. Omdat het tijdschrift in heel Duitsland te koop is, ben ik gebeld door mensen uit Hannover, Berlijn, Frankfurt en Bonn.
Maar ik vond het wel leuk om te doen! En krijg er bovendien ook nog eens wat geld voor, wat de katjes weer ten goede komt. Wanneer ik nog eens een interessant verhaal heb, zal ik die journaliste nog wel eens bellen.




Groetjes, Sandra.

Vol en druk

Met een totaal aantal van 21 katten is het goed vol in huis. Onze eigen 6 + Hans en Jeckyll en Max, die behoorlijk moeilijk te plaatsen zijn. Lilly is voor een paar dagen terug, omdat haar eigenaren een weekend weg zijn. Zij wordt woensdag weer opgehaald. Dan heb ik nog 4 kittens die overdag vrij rond mogen lopen en ´s nachts in de waskeuken slapen. Er werd mij 1,5 week geleden een heel leuk katje van ongeveer 3 maanden binnengebracht, dat loopt met de andere katten vrolijk rond door het huis. Dan heb ik al een week of 2 een heel klein kitten, nu moet het geschat een week of 6 oud zijn, maar hij doet het niet goed. De eerste week was er niets aan de hand, het at en dronk goed en de ontlasting zag er normaal uit, nu heeft het sinds een week diarree en eet niet goed meer. Dus in plaats van groeien, valt dat arme beestje af en ben ik begonnen met dwangvoederen en medicijnen. Afgelopen donderdag werd ik gebeld door een andere dame van de vereniging over een nestje van 4 kittens in Bitburg, of ik die bij de dierenarts kon ophalen. Die arme diertjes hadden de ogen dicht van de ontstekingen en zagen er niet uit. Zij zijn geschat ongeveer 4 weken oud. Gelukkig doen ze het wel goed met de medicijnen die ze krijgen. De oogjes zijn al niet meer zo gezwollen en omdat ik ze meteen ontwormd heb, zijn ze in twee dagen tijd goed aangekomen. Ze eten prima zelfstandig, maar omdat ze nog zo jong zijn, geef ik ze ook nog kittenmelk. Gisteren werd ik door diezelfde dame gebeld met de mededeling dat ze nóg een kitten hadden gevonden in dezelfde stal als waar de andere 4 vandaan kwamen. Met in totaal 6 zieke katjes is het zo dus behoorlijk druk. Meerdere keren per dag medicijnen en melk geven en natuurlijk het gebruikelijke schoonmaakwerk, telefoontjes tussendoor en mensen die willen komen om een katje uit te zoeken. Al met al is het hier in huis weer goed vol en druk!

Groetjes, Sandra.

De liefde wordt alsmaal groter!

Het is weer dinsdag, dus hadden Nadiri en ik vanmiddag weer paardrijden. Hoe meer ik leer, hoe leuker ik het ga vinden! De outfit is zo goed als compleet: na de helm, de schoenen en bijpassende chaps, kreeg ik vandaag mijn broek binnen. Qua uiterlijk begint het ergens op te lijken hahahaha.

Nu al een paar weken les ik samen met Frank en als ons half uur erop zit zijn Nadiri in Laila, de dochter van Frank, voor een kwartiertje aan de beurt. Werkt prima zo, want die twee meiden vermaken zich prima of krijgen kleine klusjes om te doen en zo hoeven wij ons niet om hen druk te maken.

Vandaag heb ik voor de eerste keer buiten gereden en heb daar intens van genoten!!! Ik liet alleen mijn zweepje vallen en moest natuurlijk afstijgen om dat ding weer te pakken. Vervolgens moesten we een plekje zoeken om weer op te stijgen, want zonder opstap lukt dat zeker nog niet. Een boomstronk was een heel geschikte plek, maar ik kreeg het paard niet goed voor de stronk en maakte vervolgens een paar cruciale fouten, beginneling die ik ben, dus het dier stootte mij omver. Liggend op de grond is zo´n groot paard nog steeds erg angstaanjagend, al zijn ze nog zo vriendelijk! Uiteindelijk ben ik met behulp van Ilse weer in het zadel gekomen en zijn we rustig teruggereden naar de manege.

Nadiri en Laila hadden Gaby geholpen het zand wat vochtig te maken, want het was vreselijk droog en stoffig. Daarbij hadden ze zichzelf ook kleddernat gemaakt, maar de grootste lol gehad.
Nadat wij terug waren, waren zij aan de beurt om te rijden. Nadiri is wat dat betreft ook helemaal over haar angst heen en vindt het ook ontzettend leuk, gelukkig! Ik vind het schitterend om die twee kleintjes op die grote paarden te zien!
Ze krijgen nu ook echt les, het is niet een kwartiertje alleen maar zitten en rondjes rijden. Vandaag moesten ze oefenen de teugels goed vast te houden, ook met één hand en dan wisselen en ze moesten proberen de paarden te laten stoppen en weer te laten lopen.

Al met al heb ik vreselijk genoten weer van deze paardrijdles!!!

Groetjes, Sandra.