Bijzondere gast en de rest

Gisteren middag werd ik gebeld met de vraag of ik, indien nodig, misschien een vogeltje op kon nemen. Deze dame had het diertje bij haar op werk gevonden en bij een dierenarts gebracht om te kijken of het te redden zou zijn en aangezien zij wist dat ik een ekster heb verzorgd, dacht zij dat ik dit misschien ook wel zou doen. Nu bleek het te gaan om een jonge gierzwaluw die uit het nest gevallen is en waarmee verder niets mis was, dus die zit nu even in de kooi in de badkamer. Maar vanmiddag brengen wij hem naar hetzelfde opvangcentrum voor vogels als waar we de ekster ook naar toe hebben gebracht, want die mensen hebben al meerdere gierzwaluwen te verzorgen en het zijn groepsdieren, dus deze kan daar mooi bij en bovendien weten deze mensen na jarenlange ervaring veel beter dan ik hoe zo´n dier goed te verzorgen, zodat het straks weer in het wild vrijgelaten kan worden. Maar ik vind het wel heel erg leuk eventjes zo´n bijzondere gast in huis te hebben!

Met de kittens uit mijn vorige verhaal gaat alles goed. Ze eten als gekken, groeien daardoor als kool, zijn speels en heel langzaam aan verliezen ze hun angst voor mensen. Wel moest ik vorige week met 1 van deze kittens voor een operatie naar de dierenarts, want 1 van haar oogjes was helemaal dik geworden en moest eruit gehaald worden, het arme diertje heeft al heel wat meegemaakt in jaar nog zo korte leventje. Maar het moest gebeuren en katten kunnen zich uitstekend aanpassen aan zo´n handicap. Nu zit er nog een kleintje waarbij een oogje verwijderd moet worden, maar omdat bij hem geen complicaties ontstaan zijn, kunnen we darmee nog even wachten tot hij ietsje groter en sterker is. In de loop van de komende week zullen ze groot genoeg zijn voor de eerste inentingen, dan zal ik ook meteen de operatie laten doen. Ik ben wel heel benieuwd of en hoe ik deze gehandicapte diertjes herplaatst ga krijgen.....

Dan had ik de vorige keer geschreven over een kitten wat ziek was. Het is niet duidelijk geworden wat dat arme diertje gehad heeft, maar hij heeft het helaas niet overleefd. Na het dierenartsbezoek was hij even iets opgeknapt, wat mij weer hoop gaf, maar het was niet van lange duur. Het zal ongetwijfeld een goede reden hebben gehad dat zijn moeder hem had verstoten. Dat zijn de minder leuke kanten aan het verzorgen van dieren, maar het hoort er allemaal bij.

Om verliezen te kunnen verdagen, richt ik mij zoveel mogelijk op de successen die we boeken, zoals de kittens in de waskeuken die langzaam wel gezond worden of het katje wat mij afgelopen woensdag gebracht werd. Een katertje van ongeveer 3 maanden oud, gevonden in Bitburg. Omdat ik gisteren toch al afspraak bij de dierenarts had, nam ik hem mee voor test en inenting, wat ook gelukt is, want de test was negatief voor zowel aids als leukemie. Nu loopt het als een idioot door het huis te denderen, is brutaal als maar kan, nergens bang voor en gewoon een heerlijk beestje om te zien!

Zoals altijd in de zomer is het een drukke tijd en hebben we het huis goed vol zitten met in totaal 19 katten en midden in de zomervakantie gaat het niet zo snel met de plaatsingen, omdat de mensen weg zijn. Alleen uiterste noodgevallen kan ik momenteel nog opnemen en voor alle andere katten die mijn hulp nodig hebben, probeer ik andere oplossingen te zoeken. Zoals gisteren bijvoorbeeld: mijn vriendin was hier toen ik gebeld werd over een moederpoes met 3 kittens die gevonden waren en tijdelijk in de badkamer zaten bij de vindster. Zij vertelde dat zij vandaag voor 2 weken op vakantie gaat, dus moest er heel snel iets gevonden worden voor die dieren. Omdat ik de komende week bezoek krijg van mijn ouders, kan ik ze niet in de logeerkamer opnemen, dus heeft mijn vriendin ze nu voor deze week en volgende week komen ze dan naar mij toe, wanneer de logeerkamer weer vrij is.

Het is ieder jaar weer een drukte van jewelste met leuke momenten en minder leuke momenten en soms met heel veel stress en problemen, maar de succesjes en zo af en toe een bijzonder diertje te mogen verzorgen, houden mij op de been en zorgen ervoor dat ik het toch niet op zou willen geven.

Groetjes, Sandra.