Dan anders in huize Bruins. Na Nadiri´s verjaardag vorige week, die overigens zeer geslaagd verlopen is en waarbij zij enorm verwend is geworden(!), zaten wij nog buiten. Wij hoorden al enige tijd geritsel in de heg voor op het erf, maar ik dacht dat dat een vogeltje was en besteedde er verder geen aandacht aan. Op een gegeven moment kwam Banjo, 1 van mijn stalkatten, die heel goed doorhad dat Cloud aan de ketting lag en dus niet in de buurt kon komen, door het hek voor en rende de heg in waar wij al steeds hadden horen ritselen. Een hoop geschreeuw en kabaal was het gevolg, waarop ik als een speer naar voren rende om te kijken wat hij te pakken had en of er iets aan te redden viel. Het bleek een nog jonge ekster te zijn die de aanval wonderwel zonder kleerscheuren had doorstaan.
Ik heb dat beestje mee naar binnen genomen, snel gecontroleerd op verwondingen, die er niet bleken te zijn en heb hem in een kooi in de badkamer neergezet. Hij is groot genoeg dat zijn overlevingskansen goed zijn, kan alleen nog niet zelfstandig eten en nog niet vliegen. Normaal gesproken wordt aangeraden zo´n dier te laten zitten, want de ouders voeren het op de grond verder, maar dan moet je geen katten in de buurt hebben zitten die hem geen kans bieden.
Gehakt met gemalen mais en af en toe een hard gekookt eitje erdoor staat nu op het menu voor het beest en hij doet het er goed op. Eet prima, maar wil het nog niet zelf proberen en hij fladdert af en toe wat door de badkamer, als ik erbij ben en het deurtje voor hem open laat staan.
Ik heb de grootste lol met dat beest, maar wat is het moeilijk om te voorkomen dat hij handtam wordt!!!! Dat is zó snel gebeurt en hij is zó leuk! Maar het is de bedoeling dat ik hem weer uitzet, wanneer hij voor zichzelf kan zorgen en dan wil ik dat hij het redt en niet alsnog ten prooi valt aan een van de katten, omdat hij (te) dicht in de buurt wil blijven.
Gisteravond was het eventjes grote chaos. Rond 22.00 uur riep Ketu mij achter de pc vandaan, omdat Cloud buiten helemaal gek werd, dus wij naar buiten om te kijken. In de meeste gevallen gaat het om een egel die zich op het erf waagt en met al die commotie niet verder durft en dan als een balletje blijft liggen. Tot mijn grote verbazing bleek er een jong vosje in de hoek te zitten! Dat pak ik niet zomaar aan, dus moest naar binnen voor handschoenen en in de tussentijd had Cloud dat beestje aardig te pakken. Na veel moeite kreeg ik het diertje te pakken en nam het mee naar binnen in de keuken, waar gelukkig op dat moment geen katten waren en ik dus de deur dicht kon doen om ze buiten te houden. Allereerst de kliniek gebeld in Bitburg, omdat zij in principe altijd open moeten zijn voor noodgevallen, maar de dierenarts zei dat hij geen vos binnen kon halen en dat ik beter de jachtopziener kon bellen. Ik antwoordde dat ik geen jagers ken, ze niet wil kennen en daardoor ook geen telefoonnummers heb, maar ik mocht toch niet langs komen met het diertje. Ondertussen had ik Ketu gevraagd een bench op te zetten in de logeerkamer, want het was duidelijk dat ik niets anders kon doen dan het diertje thuis te houden. Hierna heb ik met Carla van de dierenambulance gebeld om haar om raad te vragen. Helaas is het arme dier tijdens dat gesprek overleden, ongetwijfeld aan inwendige bloedingen, want van buiten waren geen verwondingen te zien. Gelukkig heeft het beestje niet lang hoeven lijden en een rit naar de kliniek had ongetwijfeld ook niets meer uitgehaald, maar toch...... Hoewel ik blij ben dat het niet lang heeft geleden, had ik het wel vreselijk leuk gevonden als dat beestje gered had kunnen worden. Weer eens iets anders dan de gebruikelijke katten.
Groetjes, Sandra.
No comments:
Post a Comment