in maar een paar dagen tijd, want vorige week dinsdagavond ben ik naar mijn ouders gereden om op tijd en zonder stress aanwezig te kunnen zijn voor de crematie van oma. Ik vertrok om 17.15 uur en dat is een prima tijd om te gaan rijden. Zo miste ik de spits mooi, nergens oponthoud, zelfs Maastricht was geen probleem en ook kwam ik niet al te laat aan, om 21.30 uur was ik in Oegstgeest.
Officieel was dinsdagavond afscheidnemen, maar omdat ik dat niet redde, had mijn vader gevraagd of ik misschien woensdagochtend nog mocht komen in het rouwcentrum en daar was geen bezwaar tegen. Dus mocht ik helemaal alleen nog afscheid nemen van oma.
De plechtigheid was om 12.00 uur en verliep goed met een behoorlijk aantal belangstellenden. Ik had het op het laatst eventjes moeilijk, toen de uitvaartleider gezegd had niet alleen oma te herdenken, maar iedereen die we in de afgelopen tijden verloren zijn, toen kwamen bij mij de herinneringen aan Annelies naar boven.
Daarna ben ik mee naar huis gegaan, heb daar nog wat zitten kletsen met ma en ben om 17.00 eerst naar een winkelcentrum gereden voor spijkerbroeken voor Ketu en koffiepads. Vervolgens bij een vriend nog wat afgeleverd, waar ik mee mocht eten, dus rond 19.00 stapte ik in de auto om de terugreis naar huis aan te vangen. Ook dat was weer een uitstekende tijd om te gaan rijden, weer had ik geen files en was 4 uur en een kwartier later thuis.
Al een paar weken geleden hadden we afgesproken dat wij zaterdag en zondag in Nederland zouden zijn, om de meubelen van Annelies te halen, waar wij interesse in hadden. Om die reden had ik toen al een vrachtwagen gereserveerd en mij er vanaf dat moment op verheugd na 7 jaar(!!!) eindelijk weer eens een LKW te besturen. Sinds de verhuizing van Winscheringen naar Halsdorf, 7 jaar terug, heb ik geen vrachtwgen meer gereden.
Zaterdag ochtend even voor 10 uur waren we bij het verhuurbedrijf en na alles geregeld te hebben, stapte in in de wagen om voor de tweede keer in de week naar Nederland te rijden. Uiteraard was het na al die tijd heel even wennen, maar het plezier overheerste absoluut en wederom had ik een hele goede reis, zonder enige oponthoud, dus 4 uur en drie kwartier later stond ik met de wagen in Wezep.
Anja, Dennis en Cees waren al in het huis en Dennis en Cees waren al begonnen het computermeubel uit elkaar te halen en zij begonnen al snel daarna met inladen. Het zijn best veel meubelen die wij mochten meenemen, maar de wagen die ik had, was daarvoor eigenlijk toch nog te groot, een beetje overdreven. Met een grote bestelbus hadden we net zo makkelijk alles mee gekregen, maar daar zou ik niet het plezier mee hebben gehad als ik nu gehad heb met de vrachtwagen!
´s Avonds zijn we met de hele familie heerlijk uit eten geweest bij de Chinees, daarna hebben Ketu, Nadiri en ik de nacht doorgebracht bij Anja en Dennis. Zondag een lekker paas-ontbijt, een beetje gebabbeld en met de beestjes gespeeld, Nadiri is met Dennis mee geweest de honden uitlaten en vond Kronkel, de slang heel erg interessant. Lachen: een klein meisje loopt met de slang rond en grote mannen slaan zo ongeveer op de vlucht hahahaha. Anja en Dennis dankjulliewel voor de goede zorgen!!
Om 13.00 uur waren we allemaal zover en zijn we weer terug naar huis gereden, ook weer zonder files of problemen, dus ongeveer 17.45 kwam ik thuis aan alwaar Ketu de auto´s zo had neergezet, dat ik makkelijk het erf op kon rijden zodat we niet te ver hoefden te lopen.
Eerst even een bakje koffie, de dieren buiten alvast verzorgd voor het donker werd en vervolgens de auto uitladen, want die moest natuurlijk de volgende dag weer vroeg teruggebracht worden.
Omdat wij met ons drieen weggingen, had ik Cloud vrijdagochtend naar een pension gebracht en nadat we de auto hadden afgeleverd, zijn we doorgereden om hem weer op te halen. Die maffe hond heeft het hele weekend non-stop zitten huilen, hoorden we bij aankomst. Dat was ook de reden waarom hij in zijn binnen kennel opgesloten zat, want buiten draagt het te ver en zou de eigenaresse problemen krijgen met de mensen uit het dorp. Maar verder is het weekend wel goed verlopen en Cloud was natuurlijk erg blij weer thuis te zijn.
Zoals ik al zei, een hoop kilometers in een paar dagen tijd, maar ook een hoop lol en daar gaat het om. Nu kunnen we aan de slag in huis, zodat alle meubelen binnenkort op hun plek kunnen staan, het liefst in enigszins opgeknapte ruimtes, maar hoe ver ik daarmee kom op korte termijn, dat moet ik nog bezien.
Groetjes, Sandra.
Tuesday, March 25, 2008
Sunday, March 16, 2008
Nog meer slecht nieuws
Ik vind 2008 tot zo ver helemaal niet leuk! Het is voor ons geen goed jaar tot nu toe. Oma de Graaff is gisteravond om 21.50 uur overleden, op 92-jarige leeftijd.
Ik wist al wel van mijn moeder dat het niet goed ging met haar, maar gisteravond om 21.15 belde mijn broer om te zeggen dat pa en ma naar het verzorgingstehuis geroepen waren, omdat zij stervende was. Om 23.15 belden pa en ma op om te zeggen dat ze overleden was. Gelukkig nog heel snel en zonder lang lijden. Oma heeft een lang en goed leven achter zich, in zoverre heb ik er absoluut vrede mee dat dat mensje nu rust heeft, maar alles bij elkaar, alle dieren en nu in 1,5 maand tijd 2 dierbaren uit de families, dat is wat veel om te verwerken.
Pa vertelde al dat oma woensdag om 12.00 uur gecremeerd wordt, dus dat worden weer een paar hectische dagen.
Het eerste kwartaal van dit jaar is bijna voorbij, laten we hopen dat de rest van het jaar een stuk leuker en vrolijker zal verlopen!
Groetjes, Sandra.
Ik wist al wel van mijn moeder dat het niet goed ging met haar, maar gisteravond om 21.15 belde mijn broer om te zeggen dat pa en ma naar het verzorgingstehuis geroepen waren, omdat zij stervende was. Om 23.15 belden pa en ma op om te zeggen dat ze overleden was. Gelukkig nog heel snel en zonder lang lijden. Oma heeft een lang en goed leven achter zich, in zoverre heb ik er absoluut vrede mee dat dat mensje nu rust heeft, maar alles bij elkaar, alle dieren en nu in 1,5 maand tijd 2 dierbaren uit de families, dat is wat veel om te verwerken.
Pa vertelde al dat oma woensdag om 12.00 uur gecremeerd wordt, dus dat worden weer een paar hectische dagen.
Het eerste kwartaal van dit jaar is bijna voorbij, laten we hopen dat de rest van het jaar een stuk leuker en vrolijker zal verlopen!
Groetjes, Sandra.
Friday, March 14, 2008
Afsluiting raar verhaal
Ik heb woensdagochtend de halve ochtend aan de telefoon gezeten, met kennissen voor ideeen over wat te doen en met instanties. Uiteindelijk heb ik gesproken met een man van de stad, die mij ook kent en af en toe hulp gevraagd heeft met katten in Bitburg.
Ook hier in Duitsland is er een soort van Voedsel en Waren Autoriteit, waarbij alle restaurants en dergelijke aangemeld moeten zijn. Meneer Salzburger heeft voor mij gekeken in de gegevens die ze op het gemeentehuis hebben en heeft geen enkel restaurant of eigenaar gevonden met de naam die ik had. Dus gaan wij er maar van uit dat het een hele misselijke grap geweest is.
Groetjes, Sandra.
Ook hier in Duitsland is er een soort van Voedsel en Waren Autoriteit, waarbij alle restaurants en dergelijke aangemeld moeten zijn. Meneer Salzburger heeft voor mij gekeken in de gegevens die ze op het gemeentehuis hebben en heeft geen enkel restaurant of eigenaar gevonden met de naam die ik had. Dus gaan wij er maar van uit dat het een hele misselijke grap geweest is.
Groetjes, Sandra.
Wednesday, March 12, 2008
Raar verhaal
Deze week heb ik weer advertentie in de krant, in de hoop Hans, Jeckyl en Carlos geplaatst te krijgen. Sommige mensen krijgen deze weekkrant al op dinsdag, anderen (zoals wij) op woensdag. Gisteren kreeg ik twee telefoontjes naar aandleiding van deze advertentie, waarvan eentje waar ik nu nog steeds niet weet wat ik er mee moet.
Rond 18.30 gaat de telefoon, op het display staat "unbekannt", oftewel de nummerweergave is geblokkeerd. De persoon aan de andere kant van de lijn meldt zich wel met naam, maar die versta ik niet goed, wat wel vaker gebeurt, en hij vraagt naar de katten die ik te plaatsen heb. Dus ik leg uit, dat ik er 3 heb, waarvan 2 samen weggaan en 1 juist alleen moet. Wat de kosten zijn? Hans en Jeckyl samen voor €150,00 en Carlos €100,00. Voor die prijzen zijn alle dieren getest en gezond verklaard, ingeent, ontwormd en gecastreerd. Alles was goed, hij wilde ze alle drie, of hij langs kon komen. Ik wilde voor vandaag afspraak maken, maar hij vroeg of het meteen ´s avonds al kon, want hij had dringend katten nodig. Dit is iets wat ik wel vaker hoor en waarvan mijn haren te berge rijzen, waarom heeft iemand dringend katten nodig??? Normaal gesproken krijg ik het antwoord dat het een cadeau is of zoiets, maar in dit geval kreeg in het antwoord "zum dünsten". Dat heeft meneer wel 5x moeten herhalen en uiteindelijk moeten uitleggen, want ik begreep er de ballen van en kon er werkelijk met mijn verstand niet bij.
Dünsten betekent stomen. "Zum dünsten, WIE BITTE??!!!!" Dus ik heel verontwaardigd zeggen dat hij met de dierenbescherming spreekt, krijg ik de als reactie "oh, dus u kunt mij nog meer katten bezorgen?" Ik was totaal verbouwereerd, vroeg toen nog een keer naar de naam en was ondertussen naar de computerkamer gelopen voor pen en papier om alles op te kunnen schrijven. Ik kreeg de naam China Restaurant Haldic Kaito in Bitburg, toen vroeg ik ook naar het adres, maar kreeg daarop de wedervraag waarom ik dat moet hebben. Daar wist ik niets anders op te zeggen dan dat ik het nodig had om aangifte te kunnen doen bij de politie, want ik verkoop geen katten om als eten te laten serveren, goedenavond! En heb opgehangen.
Ik zat op de stoel achter de computer te trillen over mijn hele lijf en met een hartslag waar een sportman trots op zou zijn, ik was totaal van de kaart!! Meteen gebeld naar de voorzitter van de VTS om het telefoonnummer te vragen van de politie, want ik weet alleen het alarmnummer, maar heb dat in dit geval niet nodig. Politie gebeld, maar daar werd ik niet echt serieus genomen, de agent die opnam had het idee dat ik in de maling genomen werd, wat op zich best tot de mogelijkheden behoort, maar toch....
Mijn vriendin zei dat ik het "Gewerbeaufsichtsamt" moet bellen om te vragen of er in Bitburg een Chinees geregistreerd staat onder de naam die ik heb. Wanneer niet, dan kan ik niet veel anders dan geloven dat het een misselijke grap geweest is, wanneer wel, dan kan ik verdere stappen ondernemen.
Wordt vervolgd.
Rond 18.30 gaat de telefoon, op het display staat "unbekannt", oftewel de nummerweergave is geblokkeerd. De persoon aan de andere kant van de lijn meldt zich wel met naam, maar die versta ik niet goed, wat wel vaker gebeurt, en hij vraagt naar de katten die ik te plaatsen heb. Dus ik leg uit, dat ik er 3 heb, waarvan 2 samen weggaan en 1 juist alleen moet. Wat de kosten zijn? Hans en Jeckyl samen voor €150,00 en Carlos €100,00. Voor die prijzen zijn alle dieren getest en gezond verklaard, ingeent, ontwormd en gecastreerd. Alles was goed, hij wilde ze alle drie, of hij langs kon komen. Ik wilde voor vandaag afspraak maken, maar hij vroeg of het meteen ´s avonds al kon, want hij had dringend katten nodig. Dit is iets wat ik wel vaker hoor en waarvan mijn haren te berge rijzen, waarom heeft iemand dringend katten nodig??? Normaal gesproken krijg ik het antwoord dat het een cadeau is of zoiets, maar in dit geval kreeg in het antwoord "zum dünsten". Dat heeft meneer wel 5x moeten herhalen en uiteindelijk moeten uitleggen, want ik begreep er de ballen van en kon er werkelijk met mijn verstand niet bij.
Dünsten betekent stomen. "Zum dünsten, WIE BITTE??!!!!" Dus ik heel verontwaardigd zeggen dat hij met de dierenbescherming spreekt, krijg ik de als reactie "oh, dus u kunt mij nog meer katten bezorgen?" Ik was totaal verbouwereerd, vroeg toen nog een keer naar de naam en was ondertussen naar de computerkamer gelopen voor pen en papier om alles op te kunnen schrijven. Ik kreeg de naam China Restaurant Haldic Kaito in Bitburg, toen vroeg ik ook naar het adres, maar kreeg daarop de wedervraag waarom ik dat moet hebben. Daar wist ik niets anders op te zeggen dan dat ik het nodig had om aangifte te kunnen doen bij de politie, want ik verkoop geen katten om als eten te laten serveren, goedenavond! En heb opgehangen.
Ik zat op de stoel achter de computer te trillen over mijn hele lijf en met een hartslag waar een sportman trots op zou zijn, ik was totaal van de kaart!! Meteen gebeld naar de voorzitter van de VTS om het telefoonnummer te vragen van de politie, want ik weet alleen het alarmnummer, maar heb dat in dit geval niet nodig. Politie gebeld, maar daar werd ik niet echt serieus genomen, de agent die opnam had het idee dat ik in de maling genomen werd, wat op zich best tot de mogelijkheden behoort, maar toch....
Mijn vriendin zei dat ik het "Gewerbeaufsichtsamt" moet bellen om te vragen of er in Bitburg een Chinees geregistreerd staat onder de naam die ik heb. Wanneer niet, dan kan ik niet veel anders dan geloven dat het een misselijke grap geweest is, wanneer wel, dan kan ik verdere stappen ondernemen.
Wordt vervolgd.
Monday, March 10, 2008
Alles in orde
Na alle ellende, vind ik het wel weer eens tijd voor een blog met wat vrolijker nieuws! De opvang is bijna leeg en met alle katten gaat het goed. Naast onze eigen 6 hebben we nu nog Hans, Jeckyl en Hyde, Carlos en Sabrina.
Sabrina is afgelopen vrijdag geopereerd, het oogje dat zij verloren had door een hele zware ontsteking, is nu dichtgenaaid en ik was zojuist met haar bij de dierenarts voor nacontrole en hij is tevreden, het ziet er goed uit. Zij zou eigenlijk de hele week een kraagje om moeten hebben, zodat ze niet aan de hechtingen komt, maar meteen vrijdag nacht had zij dat ding er al af gehaald en nu heeft zij toestemming zonder kraag te lopen. Volgende week gaan de hechtingen er uit, krijgt zij haar tweede inenting en kan zij naar haar nieuwe baasjes, want zij is al besproken. Deze mensen krijgen hun handen vol aan Sabrina, want zij is een kleine, brutale dondersteen, maar wel heel lief.
Carlos was ook mee naar de dierenarts voor zijn tweede inenting. Ruim vier weken geleden had ik hem laten testen op aids en leukemie en die test gaf een hele lichte reactie op leukemie, dus vorige week had ik bij hem bloed af laten nemen en dat naar het lab laten sturen voor onderzoek, daar kreeg ik afgelopen vrijdag de uitslag van dat alles negatief was, dat was vrijdag het enige lichtpuntje.
Deze week heb ik advertentie in de krant voor Hans en Jeckyl en Carlos, ook bied ik hen aan op internet in de hoop deze drie binnenkort geplaatst te krijgen. Hyde gaat naar buiten, waarschijnlijk aan het eind van deze maand en Sabrina dus volgende week weg. Aan de ene kant is het heel fijn dat het relatief rustig is in huis, maar na alle stress van de afgelopen tijden, is het ook vreemd niet constant met de een of de ander bezig te zijn. Alleen Sabrina krijgt morgen nog een laatste spuit antibiotica en verder behoeft er eens geen enkel dier medicijnen en ben ik in korte tijd klaar met voeren en verzorgen.
Zou het nu dan toch eens gaan lukken om de waskeuken en logeerkamer op te knappen, nu daar de tijd voor is????? Wie weet, ik houd jullie op de hoogte.
Groetjes, Sandra.
Sabrina is afgelopen vrijdag geopereerd, het oogje dat zij verloren had door een hele zware ontsteking, is nu dichtgenaaid en ik was zojuist met haar bij de dierenarts voor nacontrole en hij is tevreden, het ziet er goed uit. Zij zou eigenlijk de hele week een kraagje om moeten hebben, zodat ze niet aan de hechtingen komt, maar meteen vrijdag nacht had zij dat ding er al af gehaald en nu heeft zij toestemming zonder kraag te lopen. Volgende week gaan de hechtingen er uit, krijgt zij haar tweede inenting en kan zij naar haar nieuwe baasjes, want zij is al besproken. Deze mensen krijgen hun handen vol aan Sabrina, want zij is een kleine, brutale dondersteen, maar wel heel lief.
Carlos was ook mee naar de dierenarts voor zijn tweede inenting. Ruim vier weken geleden had ik hem laten testen op aids en leukemie en die test gaf een hele lichte reactie op leukemie, dus vorige week had ik bij hem bloed af laten nemen en dat naar het lab laten sturen voor onderzoek, daar kreeg ik afgelopen vrijdag de uitslag van dat alles negatief was, dat was vrijdag het enige lichtpuntje.
Deze week heb ik advertentie in de krant voor Hans en Jeckyl en Carlos, ook bied ik hen aan op internet in de hoop deze drie binnenkort geplaatst te krijgen. Hyde gaat naar buiten, waarschijnlijk aan het eind van deze maand en Sabrina dus volgende week weg. Aan de ene kant is het heel fijn dat het relatief rustig is in huis, maar na alle stress van de afgelopen tijden, is het ook vreemd niet constant met de een of de ander bezig te zijn. Alleen Sabrina krijgt morgen nog een laatste spuit antibiotica en verder behoeft er eens geen enkel dier medicijnen en ben ik in korte tijd klaar met voeren en verzorgen.
Zou het nu dan toch eens gaan lukken om de waskeuken en logeerkamer op te knappen, nu daar de tijd voor is????? Wie weet, ik houd jullie op de hoogte.
Groetjes, Sandra.
Friday, March 7, 2008
Princess
Eind november 2007 kreeg ik een telefoontje van een dame die had een katje gevonden met zeer zware diarree. Zij was al op zoek gegaan naar een dierenarts en had het diertje bij de dierenkliniek in Bitburg gebracht, alwaar zij twee dagen moest blijven. Maar na die twee dagen moest het diertje een goed onderkomen hebben, waar ze verdere behandelingen zou kunnen krijgen. Deze dame was zeer begaan met het diertje en was bereid de rekening van de dierenarts zelf te betalen. Aangezien wij dat helaas veel te weinig horen, was ik hier heel blij mee en stemde erin toe hat diertje op te nemen, alhoewel ik officieel opnamestop had vanwege het Parvovirus.
Twee dagen later bracht mevrouw het katje en ik was volledig verkocht! Nu komen er veel katten ons huis binnen, maar een dier dat direct zo mijn hart steelt als zij gedaan heeft, dat gebeurt niet vaak. Het arme dier had al een tijd zeer zware diarree en daardoor was de huid rondom haar anus wond geworden en gaan ontsteken. Het was zo´n grote wond geworden, dat de dierenarts niet eens kon zien of het om een poes of kater ging.
Antibiotica, speciaal voer om de diarree tegen te gaan zalfjes om te smeren en de behandeling kon beginnen. Die sloeg al snel aan en na een paar dagen begon ze redelijk normale ontlasting af te geven, maar helaas was de vreugde maar van korte duur. Want vanaf het moment dat haar ontlasting vaster werd, kreeg ze problemen met constipatie en doordat zich steeds meer ontlasting ophoopte in haar darmen, kreeg zij een megacolon. Terug naar de kliniek, ook voor nacontrole, maar ook om dit probleem voor te leggen. Inmiddels was de wond behoorlijk genezen, waardoor we konden zien dat het om een poes ging, zo werd het Princess.
Haar darmen werden leeggedrukt, ik kreeg Parrafineolie mee en mocht weer naar huis. Rond de feestdagen ging ik met haar naar een andere dierenarts, die het probleem direct herkende en mij vertelde dat een megacolon in gunstige omstandigheden zichzelf kon herstellen. Ik moest ervoor zorgen dat haar ontlasting ietwat dunner zou worden en blijven, zodat Princess niet weer verstopt zou raken, waardoor de darmwand weer zou kunnen slinken als er niet constant ontlasting in zou blijven zitten.
Maanden heb ik van alles geprobeerd: laxeermiddel, speciaal eiwit-gereduceerd voedsel, volle melk, zelfs pure slagroom, regelmatig een klisma, maar niets mocht baten. Bijna dagelijks moest ik haar leegdrukken en eens in de zoveel tijd moest ik naar een dierenarts, wanneer ik er niet genoeg uit had gekregen en zij duidelijk pijn had.
In de tussentijd is Princess getest op Aids en Leukemie, dat was negatief en kreeg zij haar eerste inenting, waarna zij vrij in huis mocht rondlopen samen met de andere katten. Geweldig vond zij dat, vrijheid en speelkameraadjes en vooral heel veel op schoot kunnen liggen. Ik kreeg meer ervaring in het leegdrukken, dat ging steeds gemakkelijker en sneller en hoewel ik haar op dat moment dan wel steeds pijn moest doen, nam zij mij dat niet kwalijk, want een paar minuten later kwam ze boven en kwam bij me liggen. Zo´n lief diertje!!!
3 Verschillende dierenartsen hadden haar behandeld, de eerste had het niet eens herkend als een megacolon, de tweede was van mening dat het zelf kon herstellen en de derde dierenarts sprak van een operatie waarbij het verdrikte stuk van de darm verwijderd zou worden, wat misschien zou kunnen helpen. Wat te doen?? Want zo kan het niet langer doorgaan, ik kan moeilijk nog maandenlang dat beestje dagelijks pijnigen. Uiteindelijk de beslissing genomen met Princess naar de dierenkliniek in Trier te gaan, dat is een hele grote kliniek, met veel dierenartsen en specialisten. Daar wilde ik de laatste en beslissende mening horen.
Afgelopen dinsdag had ik afspraak om 15.30 uur, kwam stipt op tijd daar binnengelopen, heb Princess aangemeld, waarop ik nog "een moment" moest wachten. Dat werden dus 1,5 uur!! En in die tijd zag ik mensen binnenkomen, zich aanmelden, naar binnen geroepen worden en weer weggaan, minstens 4, kan ook 5 geweest zijn. Om 17.10 was ik het zat, toen weer iemand die zich net had aangemeld naar binnen geroepen werd, en ben ik naar huis gegaan.
Woensdag met Princess maar weer naar mijn eigen dierenarts, want in een paar dagen tijd was haar anusring heel veel kleiner geworden, waardoor ik er niets meer uit kreeg. Zij is daar onder lichte narcose weer helemaal leeggedrukt en ondertussen vertelde ik het verhaal van de kliniek. De dierenarts heeft mij toen doorverwezen en heeft afspraak gemaakt voor donderdag om 18.00 uur.
Dat liep op rolletjes, moet ik eerlijk zeggen. Omdat ik doorverwezen was naar een specifieke arts in de kliniek, werd ik keurig op tijd naar binnen geroepen en werd Princess bekeken. Ook de röntgenfoto´s die ik bij me had werden bekeken. Deze arts was het in principe eens met de tweede arts waar ik in december was geweest, een megacolon kan zichzelf herstellen, wanneer de druk weg is en blijft. Daarom stelde hij voor onder narcose de anusring wijder te maken. Ofwel door oprekken, danwel door een inkeping te maken. Dus ik ging gisteren zonder Princes maar met een goed gevoel naar huis, want zij zou vandaag dan geholpen worden door de chirurg.
Vanmiddag om 14.30 belde ik op om te vragen of ze al geholpen was en hoe laat ik haar zou kunnen halen. Toen kreeg ik na een paar minuten wachten te horen dat de chirurg niets voor haar kan doen, omdat ze geen sluitspier heeft en hij adviseerde haar in te laten slapen. Dat had ik niet verwacht en was een behoorlijke klap in mijn gezicht, figuurlijk gesproken. Maar ik wist wat mij te doen stond en ben met Nadiri in de auto gestapt en naar Trier gereden. Ik heb altijd tegen iedere dierenarts gezegd dat ik haar alle kansen geven wilde die ik haar kon geven, nu was er een dierenarts die zei dat er geen kansen meer over waren, want een sluitspier groeit niet meer aan en geen operatie die daar iets aan verandert. Ik ben met haar in Trier beland, omdat ik duidelijkheid wilde, een laatste en beslissende mening. Die heb ik gekregen. Niet de beslissing waar ik op gehoopt had, maar wel duidelijk.
Lieve, lieve Pincess
Jij stal mijn hart zoals maar één enkele kat voor jou dat gedaan heeft. Het heeft helaas niet mogen zijn, maar jij hebt mij in jouw korte leventje veel plezier gegeven en ik kan alleen maar hopen dat ik jou een klein beetje geluk heb kunnen geven.
Zoals Nadiri vanmiddag tegen mij zei: nu ben je in de kattenhemel, hoef je geen pijn meer te hebben en kun je spelen met de babypoesjes.
Ik zal je missen!!!
Liefs, Sandra.
Wednesday, March 5, 2008
Veel gebeurd, lang verhaal
Ik werd er even vriendelijk op gewezen dat het wel weer eens tijd wordt voor een update (dankjewel Anja) en daar ben ik het helemaal mee eens, het is alweer lang genoeg geleden dat ik wat geschreven heb.
Allereerst wil ik melden dat het met Cloud weer goed gaat. Hij heeft enige tijd tabletjes op natuurlijke basis gekregen om hem iets meer te ontspannen, plus hij heeft geaccepteerd dat hij nu alleen is. Dus de rust is wedergekeerd op het erf voor het huis. Vooral overdag is Cloud weer helemaal de oude en hoeven we onszelf niet meer op te sluiten in huis. ´s Nachts mist hij zijn zusje nog wel eens en wil hij soms nog wel een beetje piepen, maar niet meer zo extreem dat het ons wakker houdt en zeker niet zo heftig dat hij nu nog weg zou moeten. Cloud blijft gewoon bij ons.
Een vriendin van mij was, een week voordat ik naar Nederland zou, lelijk gevallen van een ladder. Gebroken arm, gebroken rug (gelukkig stabiel, waardoor zij nog wel kan lopen) en een hematoon in haar heup. Dat betekende voor haar natuurlijk een paar dagen ziekenhuisverblijf en in die week ging ik iedere dag ´s morgens en ´s avonds haar katten verzorgen. Aangezien zij er ruim 40 heeft rondlopen, kostte mij dat een enorme hoeveelheid tijd. En tussendoor wilde ik haar natuurlijk ook in het ziekenhuis bezoeken. Kortom enorme stress en nog meer werk. Zij had bij haar thuis een katje wat zeer intensieve verzorging nodig had, dus dat diertje heb ik mee naar huis genomen, want het wilde niet zelf eten en moest iedere paar uur dwangvoedering hebben. Gelukkig begon het diertje al snel nadat zij hier was weer zelfstandig te eten, wat haar verzorging een stuk makkelijker maakte met alleen maar 2x per dag medicijnen.
Toen ik eenmaal naar Nederland kon voor mijn bowlingtoernooi en ruime week vakantie, was ik daar ook echt hard aan toe! Maar helaas liep die week anders dan gedacht. Het bowlingtoernooi ging goed, maar nét niet goed genoeg, ik heb nét de finale niet gehaald. Die zaterdagavond bij Anja was ontzettend gezellig (ook daarvoor nogmaals hartelijk dank!). De dagen daarop heb ik het nog prima naar mijn zin gehad, hier en daar wat vrienden bezocht en lekker rustig aan gedaan. Maar de woensdag vertelde Ketu mij dat de moederpoes, die op dat moment in de logeerkamer zat, de hele dag niet had gegeten en dat is niet goed voor een kat die 2 kittens van een kleine 4 weken zoogt. Hij zou de volgende dag met haar naar de dierenarts. Helaas bleek Tipsy donderdagochtend, toen Ketu ging kijken, al overleden. Dus daar zat hij met 2 kittens die ineens flesvoeding nodig hadden wat hij nog nooit gedaan heeft. Dus uiteindelijk heb ik donderdag mijn boeltje gepakt en ben weer terug naar huis gekomen, 3 dagen eerder dan gepland was. Ketu had Tipsy diezelfde dag nog naar de dierenarts gebracht om door te laten sturen naar het lab, om de doodsoorzaak te laten onderzoeken, maar een paar dagen later zag ik dat het met een van de kittens niet goed was en de symptomen die ik zag, herkende ik van vorig jaar. Parvo. Ik wilde het niet geloven, snapte het ook niet, want bij mijn weten was de logeerkamer schoon en bovendien had ik daar eerder ook al katten in gehad die niet met dat virus besmet waren geraakt, dus ik dacht dat we het redelijk onder controle hadden. Maar een paar dagen later kwam de uitslag van het lab met het bericht dat het inderdaad Parvo was. BALEN!!!!!!! Meer nog dan alleen balen, ik was heftig gefrustreerd, omdat we kort daarvoor nog die 4 kittens hadden die zo ziek binnengekomen waren en die we erdoor gekregen en alle geplaatst gekregen hebben. Vervolgens komen gezonde katten binnen die hier ziek worden en sterven, daar doe ik het niet voor! Ik wil goed doen voor de dieren!! Kortom, allerhoogste tijd de logeerkamer en waskeuken op te knappen en op die manier het virus zoveel mogelijk weg te krijgen.
In die paar dagen dat ik weg was, is mijn vriendin opgenomen in een ander ziekenhuis, omdat haar gebroken arm geopereerd moest worden. De verzorging van haar katten viel uiteraard op anderen en na thuiskomst heb ik daar ook weer aan meegeholpen. Gelukkig gaat het met haar nu weer een stuk beter. Ze is alweer bijna 2 weken thuis en alles geneest langzaam aan. Zij heeft nog wel veel hulp nodig, maar kan en doet ook al veel zelf.
Met de beesten hier gaat het momenteel best wel goed. Zoals ik al zei had ik in de dagen voor mijn vertrek nog 4 katten geplaatst, en in de afgelopen 2 weken zijn er nog een paar weggegaan of besproken. 12 Hebben we er nu nog, waarvan 7 van onszelf, 1 besproken, 1 onplaatsbaar (die gaat zodra het voorjaar echt aanbreekt de stal in) en dus nog maar 2 die te plaatsen zijn en 1 waarvan ik nu nog niet zeker weet of hij gezond is of niet, dat is Carlos. Carlos heeft 4 weken geleden een snaptest ondergaan en daarbij gaf de test een hele lichte reactie op leukemie, maar niet overtuigend. Daarop heeft de dierenarts hem toch ingeent en zouden we de test na 4 weken, voor de 2e inenting nog eens herhalen. Vandaag was ik met Carlos bij de dierenarts voor bloedafname, maar voor deze keer wil ik het bloed naar het lab laten sturen om de grootst mogelijke zekerheid te hebben, dus over een paar dagen weten we of hij wel of geen leukemie heeft. Sabrina is het laatste katje van het nest kittens wat wij begin februari nog in de waskeuken hadden zitten. Zij is besproken door een collega van Ketu. Doordat zij hier binnenkwam met een zeer zwaar ontstoken oogje vanwege niesziekte, heeft zij dat oogje verloren en dat wordt vrijdag dichtgenaaid, wanneer zij haar 2e inenting krijgt en daarna gaat zij naar haar nieuwe eigenaren.
Hans en Jeckyl zijn de 2 katers die nog te plaatsen zijn, Hyde is de kat die ik waarschijnlijk eind van de maand naar buiten wil doen.
Buiten Princess hebben we voor de verandering eens geen katten die speciale zorg behoeven, bovendien slinkt het aantal langzaam aan, dus heerst er enigszins rust in huis sinds hele lange tijd. Princess wordt een heel eigen verhaal, want morgen heb ik afspraak met haar in de kliniek in Trier en kan ik alles mooi op een rijtje zetten met het uiteindelijke resultaat.
Dus tot gauw maar weer!
Groetjes, Sandra.
Allereerst wil ik melden dat het met Cloud weer goed gaat. Hij heeft enige tijd tabletjes op natuurlijke basis gekregen om hem iets meer te ontspannen, plus hij heeft geaccepteerd dat hij nu alleen is. Dus de rust is wedergekeerd op het erf voor het huis. Vooral overdag is Cloud weer helemaal de oude en hoeven we onszelf niet meer op te sluiten in huis. ´s Nachts mist hij zijn zusje nog wel eens en wil hij soms nog wel een beetje piepen, maar niet meer zo extreem dat het ons wakker houdt en zeker niet zo heftig dat hij nu nog weg zou moeten. Cloud blijft gewoon bij ons.
Een vriendin van mij was, een week voordat ik naar Nederland zou, lelijk gevallen van een ladder. Gebroken arm, gebroken rug (gelukkig stabiel, waardoor zij nog wel kan lopen) en een hematoon in haar heup. Dat betekende voor haar natuurlijk een paar dagen ziekenhuisverblijf en in die week ging ik iedere dag ´s morgens en ´s avonds haar katten verzorgen. Aangezien zij er ruim 40 heeft rondlopen, kostte mij dat een enorme hoeveelheid tijd. En tussendoor wilde ik haar natuurlijk ook in het ziekenhuis bezoeken. Kortom enorme stress en nog meer werk. Zij had bij haar thuis een katje wat zeer intensieve verzorging nodig had, dus dat diertje heb ik mee naar huis genomen, want het wilde niet zelf eten en moest iedere paar uur dwangvoedering hebben. Gelukkig begon het diertje al snel nadat zij hier was weer zelfstandig te eten, wat haar verzorging een stuk makkelijker maakte met alleen maar 2x per dag medicijnen.
Toen ik eenmaal naar Nederland kon voor mijn bowlingtoernooi en ruime week vakantie, was ik daar ook echt hard aan toe! Maar helaas liep die week anders dan gedacht. Het bowlingtoernooi ging goed, maar nét niet goed genoeg, ik heb nét de finale niet gehaald. Die zaterdagavond bij Anja was ontzettend gezellig (ook daarvoor nogmaals hartelijk dank!). De dagen daarop heb ik het nog prima naar mijn zin gehad, hier en daar wat vrienden bezocht en lekker rustig aan gedaan. Maar de woensdag vertelde Ketu mij dat de moederpoes, die op dat moment in de logeerkamer zat, de hele dag niet had gegeten en dat is niet goed voor een kat die 2 kittens van een kleine 4 weken zoogt. Hij zou de volgende dag met haar naar de dierenarts. Helaas bleek Tipsy donderdagochtend, toen Ketu ging kijken, al overleden. Dus daar zat hij met 2 kittens die ineens flesvoeding nodig hadden wat hij nog nooit gedaan heeft. Dus uiteindelijk heb ik donderdag mijn boeltje gepakt en ben weer terug naar huis gekomen, 3 dagen eerder dan gepland was. Ketu had Tipsy diezelfde dag nog naar de dierenarts gebracht om door te laten sturen naar het lab, om de doodsoorzaak te laten onderzoeken, maar een paar dagen later zag ik dat het met een van de kittens niet goed was en de symptomen die ik zag, herkende ik van vorig jaar. Parvo. Ik wilde het niet geloven, snapte het ook niet, want bij mijn weten was de logeerkamer schoon en bovendien had ik daar eerder ook al katten in gehad die niet met dat virus besmet waren geraakt, dus ik dacht dat we het redelijk onder controle hadden. Maar een paar dagen later kwam de uitslag van het lab met het bericht dat het inderdaad Parvo was. BALEN!!!!!!! Meer nog dan alleen balen, ik was heftig gefrustreerd, omdat we kort daarvoor nog die 4 kittens hadden die zo ziek binnengekomen waren en die we erdoor gekregen en alle geplaatst gekregen hebben. Vervolgens komen gezonde katten binnen die hier ziek worden en sterven, daar doe ik het niet voor! Ik wil goed doen voor de dieren!! Kortom, allerhoogste tijd de logeerkamer en waskeuken op te knappen en op die manier het virus zoveel mogelijk weg te krijgen.
In die paar dagen dat ik weg was, is mijn vriendin opgenomen in een ander ziekenhuis, omdat haar gebroken arm geopereerd moest worden. De verzorging van haar katten viel uiteraard op anderen en na thuiskomst heb ik daar ook weer aan meegeholpen. Gelukkig gaat het met haar nu weer een stuk beter. Ze is alweer bijna 2 weken thuis en alles geneest langzaam aan. Zij heeft nog wel veel hulp nodig, maar kan en doet ook al veel zelf.
Met de beesten hier gaat het momenteel best wel goed. Zoals ik al zei had ik in de dagen voor mijn vertrek nog 4 katten geplaatst, en in de afgelopen 2 weken zijn er nog een paar weggegaan of besproken. 12 Hebben we er nu nog, waarvan 7 van onszelf, 1 besproken, 1 onplaatsbaar (die gaat zodra het voorjaar echt aanbreekt de stal in) en dus nog maar 2 die te plaatsen zijn en 1 waarvan ik nu nog niet zeker weet of hij gezond is of niet, dat is Carlos. Carlos heeft 4 weken geleden een snaptest ondergaan en daarbij gaf de test een hele lichte reactie op leukemie, maar niet overtuigend. Daarop heeft de dierenarts hem toch ingeent en zouden we de test na 4 weken, voor de 2e inenting nog eens herhalen. Vandaag was ik met Carlos bij de dierenarts voor bloedafname, maar voor deze keer wil ik het bloed naar het lab laten sturen om de grootst mogelijke zekerheid te hebben, dus over een paar dagen weten we of hij wel of geen leukemie heeft. Sabrina is het laatste katje van het nest kittens wat wij begin februari nog in de waskeuken hadden zitten. Zij is besproken door een collega van Ketu. Doordat zij hier binnenkwam met een zeer zwaar ontstoken oogje vanwege niesziekte, heeft zij dat oogje verloren en dat wordt vrijdag dichtgenaaid, wanneer zij haar 2e inenting krijgt en daarna gaat zij naar haar nieuwe eigenaren.
Hans en Jeckyl zijn de 2 katers die nog te plaatsen zijn, Hyde is de kat die ik waarschijnlijk eind van de maand naar buiten wil doen.
Buiten Princess hebben we voor de verandering eens geen katten die speciale zorg behoeven, bovendien slinkt het aantal langzaam aan, dus heerst er enigszins rust in huis sinds hele lange tijd. Princess wordt een heel eigen verhaal, want morgen heb ik afspraak met haar in de kliniek in Trier en kan ik alles mooi op een rijtje zetten met het uiteindelijke resultaat.
Dus tot gauw maar weer!
Groetjes, Sandra.
Subscribe to:
Posts (Atom)
