Veel gebeurd, lang verhaal

Ik werd er even vriendelijk op gewezen dat het wel weer eens tijd wordt voor een update (dankjewel Anja) en daar ben ik het helemaal mee eens, het is alweer lang genoeg geleden dat ik wat geschreven heb.
Allereerst wil ik melden dat het met Cloud weer goed gaat. Hij heeft enige tijd tabletjes op natuurlijke basis gekregen om hem iets meer te ontspannen, plus hij heeft geaccepteerd dat hij nu alleen is. Dus de rust is wedergekeerd op het erf voor het huis. Vooral overdag is Cloud weer helemaal de oude en hoeven we onszelf niet meer op te sluiten in huis. ´s Nachts mist hij zijn zusje nog wel eens en wil hij soms nog wel een beetje piepen, maar niet meer zo extreem dat het ons wakker houdt en zeker niet zo heftig dat hij nu nog weg zou moeten. Cloud blijft gewoon bij ons.
Een vriendin van mij was, een week voordat ik naar Nederland zou, lelijk gevallen van een ladder. Gebroken arm, gebroken rug (gelukkig stabiel, waardoor zij nog wel kan lopen) en een hematoon in haar heup. Dat betekende voor haar natuurlijk een paar dagen ziekenhuisverblijf en in die week ging ik iedere dag ´s morgens en ´s avonds haar katten verzorgen. Aangezien zij er ruim 40 heeft rondlopen, kostte mij dat een enorme hoeveelheid tijd. En tussendoor wilde ik haar natuurlijk ook in het ziekenhuis bezoeken. Kortom enorme stress en nog meer werk. Zij had bij haar thuis een katje wat zeer intensieve verzorging nodig had, dus dat diertje heb ik mee naar huis genomen, want het wilde niet zelf eten en moest iedere paar uur dwangvoedering hebben. Gelukkig begon het diertje al snel nadat zij hier was weer zelfstandig te eten, wat haar verzorging een stuk makkelijker maakte met alleen maar 2x per dag medicijnen.
Toen ik eenmaal naar Nederland kon voor mijn bowlingtoernooi en ruime week vakantie, was ik daar ook echt hard aan toe! Maar helaas liep die week anders dan gedacht. Het bowlingtoernooi ging goed, maar nét niet goed genoeg, ik heb nét de finale niet gehaald. Die zaterdagavond bij Anja was ontzettend gezellig (ook daarvoor nogmaals hartelijk dank!). De dagen daarop heb ik het nog prima naar mijn zin gehad, hier en daar wat vrienden bezocht en lekker rustig aan gedaan. Maar de woensdag vertelde Ketu mij dat de moederpoes, die op dat moment in de logeerkamer zat, de hele dag niet had gegeten en dat is niet goed voor een kat die 2 kittens van een kleine 4 weken zoogt. Hij zou de volgende dag met haar naar de dierenarts. Helaas bleek Tipsy donderdagochtend, toen Ketu ging kijken, al overleden. Dus daar zat hij met 2 kittens die ineens flesvoeding nodig hadden wat hij nog nooit gedaan heeft. Dus uiteindelijk heb ik donderdag mijn boeltje gepakt en ben weer terug naar huis gekomen, 3 dagen eerder dan gepland was. Ketu had Tipsy diezelfde dag nog naar de dierenarts gebracht om door te laten sturen naar het lab, om de doodsoorzaak te laten onderzoeken, maar een paar dagen later zag ik dat het met een van de kittens niet goed was en de symptomen die ik zag, herkende ik van vorig jaar. Parvo. Ik wilde het niet geloven, snapte het ook niet, want bij mijn weten was de logeerkamer schoon en bovendien had ik daar eerder ook al katten in gehad die niet met dat virus besmet waren geraakt, dus ik dacht dat we het redelijk onder controle hadden. Maar een paar dagen later kwam de uitslag van het lab met het bericht dat het inderdaad Parvo was. BALEN!!!!!!! Meer nog dan alleen balen, ik was heftig gefrustreerd, omdat we kort daarvoor nog die 4 kittens hadden die zo ziek binnengekomen waren en die we erdoor gekregen en alle geplaatst gekregen hebben. Vervolgens komen gezonde katten binnen die hier ziek worden en sterven, daar doe ik het niet voor! Ik wil goed doen voor de dieren!! Kortom, allerhoogste tijd de logeerkamer en waskeuken op te knappen en op die manier het virus zoveel mogelijk weg te krijgen.
In die paar dagen dat ik weg was, is mijn vriendin opgenomen in een ander ziekenhuis, omdat haar gebroken arm geopereerd moest worden. De verzorging van haar katten viel uiteraard op anderen en na thuiskomst heb ik daar ook weer aan meegeholpen. Gelukkig gaat het met haar nu weer een stuk beter. Ze is alweer bijna 2 weken thuis en alles geneest langzaam aan. Zij heeft nog wel veel hulp nodig, maar kan en doet ook al veel zelf.
Met de beesten hier gaat het momenteel best wel goed. Zoals ik al zei had ik in de dagen voor mijn vertrek nog 4 katten geplaatst, en in de afgelopen 2 weken zijn er nog een paar weggegaan of besproken. 12 Hebben we er nu nog, waarvan 7 van onszelf, 1 besproken, 1 onplaatsbaar (die gaat zodra het voorjaar echt aanbreekt de stal in) en dus nog maar 2 die te plaatsen zijn en 1 waarvan ik nu nog niet zeker weet of hij gezond is of niet, dat is Carlos. Carlos heeft 4 weken geleden een snaptest ondergaan en daarbij gaf de test een hele lichte reactie op leukemie, maar niet overtuigend. Daarop heeft de dierenarts hem toch ingeent en zouden we de test na 4 weken, voor de 2e inenting nog eens herhalen. Vandaag was ik met Carlos bij de dierenarts voor bloedafname, maar voor deze keer wil ik het bloed naar het lab laten sturen om de grootst mogelijke zekerheid te hebben, dus over een paar dagen weten we of hij wel of geen leukemie heeft. Sabrina is het laatste katje van het nest kittens wat wij begin februari nog in de waskeuken hadden zitten. Zij is besproken door een collega van Ketu. Doordat zij hier binnenkwam met een zeer zwaar ontstoken oogje vanwege niesziekte, heeft zij dat oogje verloren en dat wordt vrijdag dichtgenaaid, wanneer zij haar 2e inenting krijgt en daarna gaat zij naar haar nieuwe eigenaren.
Hans en Jeckyl zijn de 2 katers die nog te plaatsen zijn, Hyde is de kat die ik waarschijnlijk eind van de maand naar buiten wil doen.
Buiten Princess hebben we voor de verandering eens geen katten die speciale zorg behoeven, bovendien slinkt het aantal langzaam aan, dus heerst er enigszins rust in huis sinds hele lange tijd. Princess wordt een heel eigen verhaal, want morgen heb ik afspraak met haar in de kliniek in Trier en kan ik alles mooi op een rijtje zetten met het uiteindelijke resultaat.
Dus tot gauw maar weer!

Groetjes, Sandra.