Princess

Eind november 2007 kreeg ik een telefoontje van een dame die had een katje gevonden met zeer zware diarree. Zij was al op zoek gegaan naar een dierenarts en had het diertje bij de dierenkliniek in Bitburg gebracht, alwaar zij twee dagen moest blijven. Maar na die twee dagen moest het diertje een goed onderkomen hebben, waar ze verdere behandelingen zou kunnen krijgen. Deze dame was zeer begaan met het diertje en was bereid de rekening van de dierenarts zelf te betalen. Aangezien wij dat helaas veel te weinig horen, was ik hier heel blij mee en stemde erin toe hat diertje op te nemen, alhoewel ik officieel opnamestop had vanwege het Parvovirus.
Twee dagen later bracht mevrouw het katje en ik was volledig verkocht! Nu komen er veel katten ons huis binnen, maar een dier dat direct zo mijn hart steelt als zij gedaan heeft, dat gebeurt niet vaak. Het arme dier had al een tijd zeer zware diarree en daardoor was de huid rondom haar anus wond geworden en gaan ontsteken. Het was zo´n grote wond geworden, dat de dierenarts niet eens kon zien of het om een poes of kater ging.
Antibiotica, speciaal voer om de diarree tegen te gaan zalfjes om te smeren en de behandeling kon beginnen. Die sloeg al snel aan en na een paar dagen begon ze redelijk normale ontlasting af te geven, maar helaas was de vreugde maar van korte duur. Want vanaf het moment dat haar ontlasting vaster werd, kreeg ze problemen met constipatie en doordat zich steeds meer ontlasting ophoopte in haar darmen, kreeg zij een megacolon. Terug naar de kliniek, ook voor nacontrole, maar ook om dit probleem voor te leggen. Inmiddels was de wond behoorlijk genezen, waardoor we konden zien dat het om een poes ging, zo werd het Princess.
Haar darmen werden leeggedrukt, ik kreeg Parrafineolie mee en mocht weer naar huis. Rond de feestdagen ging ik met haar naar een andere dierenarts, die het probleem direct herkende en mij vertelde dat een megacolon in gunstige omstandigheden zichzelf kon herstellen. Ik moest ervoor zorgen dat haar ontlasting ietwat dunner zou worden en blijven, zodat Princess niet weer verstopt zou raken, waardoor de darmwand weer zou kunnen slinken als er niet constant ontlasting in zou blijven zitten.
Maanden heb ik van alles geprobeerd: laxeermiddel, speciaal eiwit-gereduceerd voedsel, volle melk, zelfs pure slagroom, regelmatig een klisma, maar niets mocht baten. Bijna dagelijks moest ik haar leegdrukken en eens in de zoveel tijd moest ik naar een dierenarts, wanneer ik er niet genoeg uit had gekregen en zij duidelijk pijn had.
In de tussentijd is Princess getest op Aids en Leukemie, dat was negatief en kreeg zij haar eerste inenting, waarna zij vrij in huis mocht rondlopen samen met de andere katten. Geweldig vond zij dat, vrijheid en speelkameraadjes en vooral heel veel op schoot kunnen liggen. Ik kreeg meer ervaring in het leegdrukken, dat ging steeds gemakkelijker en sneller en hoewel ik haar op dat moment dan wel steeds pijn moest doen, nam zij mij dat niet kwalijk, want een paar minuten later kwam ze boven en kwam bij me liggen. Zo´n lief diertje!!!
3 Verschillende dierenartsen hadden haar behandeld, de eerste had het niet eens herkend als een megacolon, de tweede was van mening dat het zelf kon herstellen en de derde dierenarts sprak van een operatie waarbij het verdrikte stuk van de darm verwijderd zou worden, wat misschien zou kunnen helpen. Wat te doen?? Want zo kan het niet langer doorgaan, ik kan moeilijk nog maandenlang dat beestje dagelijks pijnigen. Uiteindelijk de beslissing genomen met Princess naar de dierenkliniek in Trier te gaan, dat is een hele grote kliniek, met veel dierenartsen en specialisten. Daar wilde ik de laatste en beslissende mening horen.
Afgelopen dinsdag had ik afspraak om 15.30 uur, kwam stipt op tijd daar binnengelopen, heb Princess aangemeld, waarop ik nog "een moment" moest wachten. Dat werden dus 1,5 uur!! En in die tijd zag ik mensen binnenkomen, zich aanmelden, naar binnen geroepen worden en weer weggaan, minstens 4, kan ook 5 geweest zijn. Om 17.10 was ik het zat, toen weer iemand die zich net had aangemeld naar binnen geroepen werd, en ben ik naar huis gegaan.
Woensdag met Princess maar weer naar mijn eigen dierenarts, want in een paar dagen tijd was haar anusring heel veel kleiner geworden, waardoor ik er niets meer uit kreeg. Zij is daar onder lichte narcose weer helemaal leeggedrukt en ondertussen vertelde ik het verhaal van de kliniek. De dierenarts heeft mij toen doorverwezen en heeft afspraak gemaakt voor donderdag om 18.00 uur.
Dat liep op rolletjes, moet ik eerlijk zeggen. Omdat ik doorverwezen was naar een specifieke arts in de kliniek, werd ik keurig op tijd naar binnen geroepen en werd Princess bekeken. Ook de röntgenfoto´s die ik bij me had werden bekeken. Deze arts was het in principe eens met de tweede arts waar ik in december was geweest, een megacolon kan zichzelf herstellen, wanneer de druk weg is en blijft. Daarom stelde hij voor onder narcose de anusring wijder te maken. Ofwel door oprekken, danwel door een inkeping te maken. Dus ik ging gisteren zonder Princes maar met een goed gevoel naar huis, want zij zou vandaag dan geholpen worden door de chirurg.
Vanmiddag om 14.30 belde ik op om te vragen of ze al geholpen was en hoe laat ik haar zou kunnen halen. Toen kreeg ik na een paar minuten wachten te horen dat de chirurg niets voor haar kan doen, omdat ze geen sluitspier heeft en hij adviseerde haar in te laten slapen. Dat had ik niet verwacht en was een behoorlijke klap in mijn gezicht, figuurlijk gesproken. Maar ik wist wat mij te doen stond en ben met Nadiri in de auto gestapt en naar Trier gereden. Ik heb altijd tegen iedere dierenarts gezegd dat ik haar alle kansen geven wilde die ik haar kon geven, nu was er een dierenarts die zei dat er geen kansen meer over waren, want een sluitspier groeit niet meer aan en geen operatie die daar iets aan verandert. Ik ben met haar in Trier beland, omdat ik duidelijkheid wilde, een laatste en beslissende mening. Die heb ik gekregen. Niet de beslissing waar ik op gehoopt had, maar wel duidelijk.



Lieve, lieve Pincess

Jij stal mijn hart zoals maar één enkele kat voor jou dat gedaan heeft. Het heeft helaas niet mogen zijn, maar jij hebt mij in jouw korte leventje veel plezier gegeven en ik kan alleen maar hopen dat ik jou een klein beetje geluk heb kunnen geven.
Zoals Nadiri vanmiddag tegen mij zei: nu ben je in de kattenhemel, hoef je geen pijn meer te hebben en kun je spelen met de babypoesjes.
Ik zal je missen!!!


Liefs, Sandra.